Νετρινίτα, ή....Νετρίνα η Ατίθαση :ΡΡ

Συζητήσεις » Humor (Multicolor)
[+] Προσθήκη νέου θέματος - Απάντηση σε αυτό το θέμα

LittlePrince2s

19/02/2008, 16:44:35

Πώς σας φίνεται να κάνουμε μια μεξικάνικη ιστορία, βάζοντας και την νετρινική μας πινελιά??
:ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ

nounoukos

19/02/2008, 17:12:21

ο Χοσέ καστίγιο δον κρουαντέλ κατεβηκε απο το αλογο και σχεδον τρεχοντας πηγε προς το σπιτι. οι σκεψεις του ηταν μπερδεμενες. ο ιδιος δεν ηθελε να παραδεχτει οσα του ειπε ο κουνιαδος της μητριάς του. αλλωστε δεν ηταν ανθρωπος εμπιστοσυνης.
αν ομως ηταν αληθεια;
αν η αρραβωνιαστικια του , η Νετρινιτα ηταν πραγματι χθες το βραδυ με τον καλυτερο του φιλο στην αποθηκη του καλυτερου του φιλου;
θα το ξεκαθαριζε αμεσως.
ηρθε στο σπιτι της αρραβωνιαστικιας του οσο πιο γρηγορα μπορουσε, με την καρδια του να χτυπαει πιο γρηγορα κι απ του αλογου.
χτυπησε την πορτα χωρις να παρει απαντηση.
χτυπησε αλλη μια φορα, μονο πολυ πιο δυνατα..

LittlePrince2s

19/02/2008, 17:23:37

Πάλι δεν πήρε καμμία απάντηση..
Τότε, αποφάσισε να πάει στο παράθυρο να δεί με τα μάτια του αν όλα όσα του είπαν είναι αλήθεια..Πηγαίνοντας προς το παράθυρο, συνάντησε τον Χουάν Πεπίτο, τον ιπποκόμο, ο οποίος για κάποιο λόγο προσπάθησε να τον εμποδίσει να φτάσει στον προορισμό του..

WayFaReR

19/02/2008, 17:43:38

“Χουάν Πεπίτο αν είσαι άνδρας άφησε με να μπω στο δωμάτιο” είπε ο Χοσέ...

O Χουάν Πεπίτο δεν αποκρίθηκε, έσκυψε το κεφάλι του και έκανε στο πλάι. Ο Χοσέ όμως δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο. Ξαναγύρισε στην πόρτα βρίζοντας...

Τα σαπισμένα δοκάρια της πόρτας σπάσανε και ένα μεγάλο άνοιγμα σχηματίστηκε. Ο Χοσέ έβαλε το χέρι του στο άνοιγμα και άνοιξε την πόρτα γυρίζοντας το χερούλι.

Σταμάτησε...

Γύρισε και έφυγε από το δωμάτιο περπατώντας αργά στην αυλή. Το μυαλό του είχε σταματήσει και το βλέμμα του ήταν κολλημένο στις μεθυστικές βουκαμβίλιες.

Του θυμίζανε την Νετρινίτα...

Έκλαψε...

Το άγγιγμα της Καλόγριας στον ώμο του τον επανέφερε στην πραγματικότητα. “Μην ανησυχείς” είπε η Καλόγρια. “Θα γίνει καλά” συνέχισε η μοναχή... “Με την φροντίδα μου και την αγάπη σου, θα γίνει καλά”…

“Ποιος τόλμησε να βάψει με αίμα τα ξανθά μαλλιά της Νετρινίτας; Ποιος θέλησε να ξεριζώσει το δροσερό κυκλάμινο της άνοιξης;” Είπε ο Χοσε και η φωνή του αντήχησε στα βουνά που περικυκλώνουν το παλιό αρχοντικό... “Πες μου Καλόγρια, γιατί δεν μου απαντάς;” Άρπαξε την Καλόγρια από τους ώμους και την ταρακούνησε με βία παρασυρμένος από την αδρεναλίνη που ξεχείλιζε το κορμί του.

Και η Καλόγρια αποκρίθηκε... “Δεν ξέρουμε άρχοντα μου, δεν έχει μιλήσει καθόλου από τότε που την βρήκαμε αιμόφυρτη, να κείτεται στην αποθήκη του καλύτερου σου φίλου...”

Yerejan

19/02/2008, 18:17:09

...βουβός ο πόνος για τον Χοσέ Καστίγιο, πάνω από το ματωμένο πρόσωπο της Νετρινίτας , ο οποίος ψέλλισε
Νετρινίτα αγάπη μου δεν μπορεί να μας χωρίσει η ζωή τώρα που σε βρήκα. Οι γονείς μου δεν θα σταθούν εμπόδιο στην ευτυχία μας. Αγάπη μου έσενα θέλω εσύ είσαι το φως μου και όχι η χοντρή και πλούσια Δόνα Μαρία Ντολόρες Πατατούνγκα που θέλουν να με παντρέψουν οι δικοί μου.
Γύρνα στη ζωή αγάπη μου γύρισε για μας....φώναξε ο Χουάν Καστίγιο και ξαφνικά όπως έφερε το κεφάλι του κοντά στη καρδιά της την άκουσε να χτυπά.
Είναι ζωντανή, είναι ζωντανή καλόγρια μ'ακούς??? φώναζε δακρύζοντας από χαρά
εσένα σ'ακούω, αυτήν γιατί δεν την ακούω? ρώτησε η χαζή καλόγρια...

LittlePrince2s

19/02/2008, 20:46:59

Κί όμως..ήταν αλήθεια..η Νετρινίτα ήταν ζωντανή..είχε γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια..και παρά το βαρύ τραύμα στο κεφάλι, άρχισε να συνέρχεται, νιώθωντας αρχικά μόνο τον πόνο..

Doureios-Ipnos

19/02/2008, 23:27:26

μακριά ακουγοταν ένα πουλι να κελαδάει...του θυμιζε την αγγελική φωνη της νετρινίτας,που ένα απομεσημερο του καλοκαιριού που τρωγανε μαζί γρανίτα τραγουδουσε κι όλη η πλάση έμοιαζε να έχει σταματησει!
ω,ήταν τοσο όμορφη εκεινο το απογευμα!!!!
και τώρα κειτονταν εκεί,στα χερια του,σαν τσακισμένο κλαδάκι ,σαν κομμένη ανεμώνη....

nounoukos

20/02/2008, 08:40:03

τα χειλη της κουνηθηκαν ανεπαισθητα.
ο Χοσε Καστιγιο περασε τα χερια του προσεκτικα αναμεσα στα ματωμενα μαλλια της.
ηταν σιγουρος οτι θα τον αναγνωρισει και μονο απο το αγγιγμα.
"καλη μου Νετρινιτα, εγω ειμαι, ο αγαπημενος σου Χοσε Καστιγιο, μιλησε μου αγαπη μου"
πλησιασε κοντα της για να την ακουσει.
δεν πηρε αμεσως απαντηση, ομως του φανηκε οτι η ανασα της δυναμωσε.
τα χειλη της ξανακινηθηκαν.
ηταν τοσο ομορφα τα χειλη της που μερικες φορες δεν ηξερε πραγματικα αν ηθελε περισσοτερο να τα κοιταζει ή να τα φιλαει. ηταν το ομορφοτερο σημειο του αγγελικου της προσωπου. τα καστανοπρασινα ματια της, του εδειχναν καθε φορα που τα κοιταζε καινουριες αποχρωσεις. μεσα εκει εβλεπες γη, ουρανο και θαλασσα. κι ομως, τα χειλη της ηταν αυτα που εκλεβαν την πρωτη ματια.
ο Χοσε Καστιγιο χαιδεψε αναλαφρα τα μακρια μαλλια της.
Ποιος της το ειχε κανει αυτο; ποιος μπορεσε να ....
επρεπε να μαθει.
τωρα αμεσως επρεπε να βρει τον κουνιαδο της μητριας του, τον Καρλος Λος Λοστρομος για να του πει οτι ηξερε. και επρεπε να το κανει αυτο πριν μιλησει με τον καλυτερο του φιλο, που ετσι κι αλλιως ηξερε που θα τον εβρισκε.
"νε..ρο"
ακουστηκε τοσο σιγα που μολις του απεσπασε την προσοχη απο τις πολλες του σκεψεις. η καλογρια γυριζε ηδη με ενα ποτηρι νερο στα χερια της.
"ειναι πολυ αδυναμη ακομη Χοσε Καστιγιο" του ειπε, "μην την πιεσετε να μιλησει γιατι χρειαζεται ολες της τις δυναμεις."

Doureios-Ipnos

20/02/2008, 08:54:32

ποτε δεν περιμενα ότι θα νιωσω μειονεκτικα που δε βλέπω βραζιλιανομεξικανικα :S
ομολογω ότι αδυνατώ να σας παρακολουθησω.παραδεχομαι την ηττα μου :(

nounoukos

20/02/2008, 09:00:58

μας την ειπες εμμεσα ή μου φανηκε; :S
παντως με την εξελιξη του γουει, ανατριχιασα! καταπληκτικος!

Doureios-Ipnos

20/02/2008, 09:04:27

όχι βρε,καθολου δε σας την ειπα :)
πραγματικά,έχω σκασει απο τη ζηλεια μου, μιλαμε ειστε φοβεροί κ τρομεροί :)

Yerejan

20/02/2008, 09:11:53

τότε ο Χοσέ Καστίγιο είπε με σοβαρό ύφος στην καλόγρια Προσεχε τη Νετρινίτα προσεχε την....σε παρακαλώ πρέπει να μάθω τι συνέβη....και στείλε τον Χουάν Πεπίτο αν συμβεί κάτι θα είμαι στη χασιέντα των Λοστρόμος...πρέπει να μάθω την αλήθεια... είπε αναστατωμένος και έφυγε γρήγορα καλπάζοντας πάνω στο άσπρο άλογό του...

WayFaReR

20/02/2008, 12:09:08

Ο αέρας ανακάτευε τα μακριά μαύρα μαλλιά του Χοσέ καθώς κάλπαζε με ταχύτητα προς την χασιέντα των Λοστρόμος...

Οι οπλές του πιστού άσπρου άλογου του Χοσέ αντηχούσαν στα στενά μονοπάτια του δάσους.

Άνθρωπος και άλογο ως μια οντότητα κατευθύνονταν μανιασμένα προς τον προορισμό τους. Ξαφνικά όμως ο Χοσέ τράβηξε τα χαλινάρια του αλόγου προς τα πίσω. Το άλογο σηκώθηκε στα πίσω του πόδια και χλιμίντριξε δυνατά. Μετά κατευνάστηκε και οι παλμοί της καρδιάς του ηρέμισαν. Το ίδιο και οι παλμοί της καρδιάς του Χοσέ...

“Αγαπημένε μου Αστραχάν” μονολόγησε ο Χοσέ χαϊδεύοντας την πάλλευκη χαίτη του αλόγου. “Μαζί θα περάσουμε και αυτήν την περιπέτεια, σε ευχαριστώ”. Ο Αστραχάν λες και τον κατάλαβε ξεφύσηξε συγκαταβατικά. Ο Χοσέ σπιρούνισε και πάλι το άλογο και συνέχισε την πορεία του στο δάσος.

Η Νετρινίτα ήταν συνέχεια στο μυαλό του και κάθε νεύρο του κορμιού του ήταν εμποτισμένο με το μεθυστικό άρωμα του κορμιού της. Σκηνές χαράς και αγγελικού έρωτα επανέρχονταν στο μυαλό του σε κάθε αυθόρμητο κλείσιμο των ματιών του. Δάκρυσε και πάλι... Δάκρυσε από πόνο και απόγνωση.

Η μοναχική πορεία του Χοσέ τελείωσε.

Όταν έφτασε στην χασιέντα των Λοστρόμος τον περίμενε ακόμα μια έκπληξη...

Μια νεκρική πομπή όδευε προς το τοπικό νεκροταφείο...

Ο Καρλος Λος Λοστρομος ήταν νεκρός...

Ένας μαυροντυμένος άνδρας από την πομπή σταμάτησε και τον κοίταζε επίμονα... Ήταν η ίδια μυστηριώδης φιγούρα που στοίχειωνε τα πιο σκοτεινά του όνειρα...

Ήταν ο άνδρας με τα ράμματα στο πρόσωπο...

nounoukos

20/02/2008, 13:34:55

παρολο που ξανα-ανατριχιασα, ρε συ γουει δε σε προλαβαινουμε!
με αυτον τον ρυθμο, σε μερικα επεισοδεια θα εχουμε ξεμεινει απο ζωντανους χαρακτηρες!
:p

nounoukos

20/02/2008, 15:46:10

αποφασισε οτι δεν πρεπει να μεινει αλλο εκει.
για καποιο λογο, το επιμονο βλεμμα του αντρα με τα ραμματα στο προσωπο, του εφερνε εκτος απο μια πικρη γευση τρόμου και μια αισθηση ενοχής. δεν μπορουσε να αντισταθει σε αυτο το συναισθημα. δεν ηξερε και το γιατι.
καποιες θολες αναμνησεις εψαχναν τον δρομο τους προς την επιφανεια αλλα ηταν πολυ καλα θαμμενες μεσα στο μυαλο του.
γυρισε αποτομα και εφυγε πριν ζητησει να μαθει απο καποιον το τι εγινε.
αλλωστε θα ηξερε ο αστυνομος Πεπίτο Ντε Μάρκαντόνιο Κόστας Μιρέλας, και σε αυτον ακριβως τον ανθρωπο σκοπευε να παει. ηταν σιγουρος οτι απο τη στιγμη που η Νετρινίτα βρεθηκε σε εκεινη την αποθηκη, ο καλυτερος του φιλος θα επρεπε να ανακρίνεται ακομη απο τον αστυνομο Ντε Μαρκαντόνιο.

LittlePrince2s

21/02/2008, 00:23:34

Καβάλησε το πανέμορφο άλογο του, και έφυγε καλπάζοντας για τον γραφείο του αστυνόμου..Ήλπιζε να τον βρεί εκεί..Σε όλο τον δρόμο, το πρόσωπο του άντρα βασάνιζε την σκέψη του...Ποιός ήταν..Πού τον ήξερε?Γιατί στοίχειωνε τα όνειρά του τόσα χρόνια..
Έτσι χωρίς να το καταλάβει, είχε ήδη φτάσει στο γραφείο του αστυνόμου.
''Καλησπέρα Χοσέ Καρλίτο'', είπε στον βοηθό του αστυνόμου. ''Γειά σας Δον Καστίγιο.Ψάχνετε τον αστυνόμο??''
''Ναι Χοσέ Καρλίτο..πρέπει να τον δώ αμέσως.
Είναι επείγον''
''Δυστυχώς δεν είναι δυνατόν Δόν..Ο αστυνόμος Ντέ Μαρκαντόνιο είναι απασχολημένος στο γραφείο της ανάκρισης''
"Καλά Χοσέ, ενημέρωσε τον ότι είμαι εδώ και ότι θα τον περιμένω να τελειώσει''
"Μάλιστα Δόν Καστίγιο"

(Βλέπω Γουέι έχεις ταυτιστεί με τον Χοσέ Καστίγιο έ?
;) "Ο αέρας ανακάτευε τα μακριά μαύρα μαλλιά του Χοσέ " :ΡΡΡΡ )

Doureios-Ipnos

21/02/2008, 13:27:48

τα δευτερολεπτα που περνουσαν του φαινοταν χρονια, ταλεπτά αιωνιοτητα....
η σκεψη του ετρεχε στην αγαπημενη του νετρινιτα...πως να ηταν άραγε? θα ζουσε?
Ω,ποιος καταραμενος ειχε κανει τετοιο κακο στην αγαπημενη του?
αναρρωτηθηκε αν τα νεα ειχαν ταξιδεψει..
αν ειχαν φτασει στ αφτια της μισητης μητριας του...
Ω.θα χαιροταβ τοσο πολύ!
ποτέ της δε δεχτηκε την αγαπη του για την όμορφη,φτωχη νετρινιτα....
και τότε μια σκεψη φτερουγισε σαν πουλι στο μυαλο του......

nounoukos

21/02/2008, 14:49:21

να τονίσω, γουει, οτι στο μυαλο του φτερουγησε μια ΣΚΕΨΗ, οχι καμια αδεσποτη σφαιρα, τον πρωταγωνιστη ας τον κρατησουμε για λιγο ακομα..

:pppp

Doureios-Ipnos

21/02/2008, 15:58:15

σωστή η παρατηρηση δον νουνουκος :)
μολις συνειδητοποιησα ότι παραλιγο να οπλισω το χερι του δον γουέι :D

anna

27/02/2008, 15:29:19

(Διαφημίσεις:P)
Συνεχίζοντας το ψάξιμο των θεμάτων για τις ημέρες που έλειπα, έχω να πω παρακολουθώντας τη σειρά ότι έχω μείνει άναυδη, είστε όντως φοβεροι σεναριογράφοι!:)
Τί να απέγινε άραγε η σκέψη που φτερούγισε στο μυαλό του? Μεταμορφώθηκε σε πράξη ή πυροδότησε αλλεπάλληλους συλλογισμούς προκαλώντας περισσότερη σύγχυση για το τί έπρεπε να κάνει ο ίδιος?:S
Μη χάσετε τη συναρπαστική συνέχεια, στο επόμενο επεισόδιο!

nounoukos

27/02/2008, 15:49:50

περιμενουμε ολοι εναγωνιως τον γουει να δωσει με τον τροπο του περισσοτερη πλοκή.
ή μηπως, μικρη, θα μας συγκλονισεις με καμια ρομαντικη εξελιξη;;

WayFaReR

27/02/2008, 16:14:21

Θα post-άρω το βράδυ, αργά...

LittlePrince2s

27/02/2008, 23:32:49

Ε, αφού είπε να ποστάρει ο Γουέι, του αφήνω χώρο, για να συνεχίσω μετά από εκείνον:ΡΡΡ
Αν έχει αφήσει κανέναν όρθιο :ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
Αχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα
Πλακίτσα :ρ

WayFaReR

28/02/2008, 05:31:00

Στους σκοτεινούς μαιάνδρους του μυαλού του αυτή η σκέψη στροβιλιζόταν για ώρα. Μέχρι μου μορφοποιήθηκε μέσα από μια σχεδόν απόκοσμη διαδικασία ανάπτυξης. Ήταν όμως δυνατόν; Θα ήταν συνομήλικος με τον πατέρα του. Νεκρός και αυτός από τον αδυσώπητο χρόνο, την φθορά της ύπαρξης.

Εκείνη την στιγμή το δωμάτιο πλημμύρισε από την μυρωδιά καπνού. Ο αστυνόμος Ντέ Μαρκαντόνιο μπήκε μέσα καπνίζοντας την πίπα του. Το μεθυστικό άρωμα του καπνού γαργαλούσε τον ουρανίσκο του Χοσέ. Ενοχλήθηκε... Ο αστυνόμος το κατάλαβε.

“Ξέρετε κάτι Χοσέ...” Είπε ο αστυνόμος. “Τι πράγμα κύριε Ντέ Μαρκαντόνιο” αποκρίθηκε ο Χοσέ. Ο αστυνόμος τράβηξε ακόμα μια τζούρα από την πίπα του, ξεφύσηξε νωχελικά τον καπνό και είπε. “Ευτυχισμένος είναι αυτός που μπορεί να χαίρεται τις μικρές χαρές της ζωής. Αυτές αποτελούν τον κλειδοκράτορα της έννομης τάξης. Συγχωρέστε μου λοιπόν το κάπνισμα.” Ο Χοσέ χαμογέλασε. Του φάνηκε παράξενο. Το γέλιο του είχε λείψει. Υπό την ψυχολογική πίεση των τελευταίων γεγονότων είχε αρχίσει να χάνετε στην απόγνωση. Τώρα κατάλαβε τι πραγματικά εννοούσε ο αστυνόμος.

“Δεν είναι ανάγκη να μου πεις γιατί ήρθες.” Είπε ο αστυνόμος και συνέχισε... “Φοβάμαι ότι δεν μπορώ να σε βοηθήσω όμως. O Καρλος Λος Λοστρομος πέθανε προστατεύοντας την Νετρινιτα. Δεν ξέρουμε ποιος το έκανε.” Ύστερα επικράτησε σιωπή για μερικές στιγμές. “Τι προτείνετε να κάνω;” Ρώτησε ο Χοσέ τον αστυνόμο. “Τι να κάνεις;” Είπε γελώντας ο αστυνόμος. “Τι άλλο να κάνεις από το να είσαι στο πλευρό της Νετρινίτας. Σίγουρα σε έχει ανάγκη αυτές τις ώρες.” “Έχετε δίκαιο.” Είπε ο Χοσέ. Ύστερα σηκώθηκε, χαιρέτησε τον αστυνόμο και περπάτησε προς την έξοδο. “Θα είμαι δίπλα σου.” Φώναξε το αστυνόμος. “Το ξέρω κύριε Ντέ Μαρκαντόνιο, σας ευχαριστώ” αποκρίθηκε ο Χοσέ και πέρασε έξω από το δωμάτιο.

Στο δρόμο του γυρισμού πέρασε και από τον τάφο του Καρλος Λος Λοστρομος. Το πλήθος είχε πλέον διαλυθεί και μόνο το φρεσκοανακατεμένο χώμα ήταν σιωπηλός μάρτυρας της λύπης που μέχρι πριν λίγο ξεχείλιζε από αυτό μέρος.

Τους ζωντανούς μας τους οφείλουμε στους νεκρούς μας και αυτοί πεθάνανε από ζωντανούς... Σκέφτηκε ο Χοσέ... Ιδιότυπη ισορροπία...

“Φίλε μου και συνοδοιπόρε... Ο θάνατος δεν σταμάτησε τα βήματα σου. Αυτά θα συνεχίσουν καθώς θα υπάρχεις στο μυαλό μου και στην σκέψη όσων σε αγαπάνε. Σε ευχαριστώ. Θα τα ξαναπούμε” Ψιθύρισε ο Χοσέ με το χέρι του σφιγμένο σε μπουνιά και ακουμπισμένο στην καρδιά...

Το μυαλό του ήταν ήδη εκεί αλλά σε λιγάκι θα έφτανε και ο ίδιος στην Νετρνινίτα...

WayFaReR

05/03/2008, 06:49:36

Τι πάθατε ρε παιδιά;

Γιατί δεν γράφετε τίποτε;

Να φτιάξω ένα επεισόδιο και να τους σκοτώσω όλους να τελειώσει και αυτό το θέμα;

charm_quark

05/03/2008, 06:50:15

Καλημερα way! :p

WayFaReR

05/03/2008, 07:52:16

Για να έρθει το καλημέρα πρέπει να έχει έρθει το καληνύχτα. Και αν το καληνύχτα δεν έχει έρθει ποτέ; Μπερδεύτηκα...

charm_quark

05/03/2008, 08:10:31

Τι να πω και εγω, που λεω 2ο 24ωρο μονο καλημερα;;; :p (Ενταξει, το χαλασαμε και αυτο το θεμα!)

nounoukos

11/03/2008, 19:01:11

αυτο το επεισοδειο δεν το ειχα δει!
γουει, εχεις ταλεντο ετσι;
το πρωτο βραζιλιανικο θριλερ!
για ριξε και το φιναλε... ελευθερα.. ;)

Μην χασετε στο επομενο επεισοδειο:
το τελος της συναρπαστικης ιστοριας, Νετρινιτα η παρθενα.
εεε... η ατιθαση.
ποιος θα ζησει; ποιος θα μεινει να διηγηθει την ιστορια στους βραζιλιανους;
γιατι αραγε εγιναν ολα αυτα;
τι θα γινει ο χοσε; η νετρινιτα;
αυτα και ακομη περισσοτερα, στο τελευταιο επεισοδιο.

LittlePrince2s

12/03/2008, 00:24:20

Για διαφημιστής πάντως, μια χαρά κάνεις ;)))

WayFaReR

06/06/2008, 06:01:09

Λοιπόν. Έχω πιει, ακούω Limbonic Art και είμαι κάπως...

Οπότε προσοχή. Νομίζω ότι δεν έχω την απόλυτη επίγνωση του τι γράφω...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ο Χοσέ έφυγε από τον τάφο του φίλου του. Η καρδιά του παλλόταν ακανόνιστα σε ξέφρενους ρυθμούς. Ο θάνατος και η εκδίκηση ήταν συνοδοιπόροι του σε αυτό το διεστραμμένο μονοπάτι της ζωής. Και η αγάπη όμως, η αγάπη έφερνε την ελπίδα αλλά και πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Έφτασε στο άλογο του... Πήρε τον δρόμο της επιστροφής... Επιστροφή από τον θάνατο και την απόγνωση στην ζωή και την ελπίδα... Την Νετρινίτα.

Το μονότονο μοτίβο των μονοπατιών του δάσους δημιούργησαν μια περίεργη αίσθηση. Ο χρόνος κύλαγε αργά και βασανιστικά και όμως τόσο γρήγορα. Η προσπάθεια... Η προσπάθεια σε αυτόν τον αγώνα δρόμου δεν ήταν ποτέ αρκετή. Και όμως, ήταν εκεί. Παλεύοντας ενάντια στην λογική της άγνοιας. Προσπαθώντας να παραβιάσει την κλειδαριά του παραδείσου. Προσπαθώντας να δώσει μια λογική εξήγηση σε ένα αίνιγμα χωρίς λύση...

Τα γνώριμα μονοπάτια τον οδήγησαν στο φιλόξενο αρχοντικό και στο βλέμμα της Νετρινίτας... Ήταν καλύτερα. Είχε συνέλθει από το τραύμα σχετικά γρήγορα. Κάθισε δίπλα της και την φίλησε στο μέτωπο. Μετά έμεινε σιωπηλός. Την κοίταζε. Οι κόκκινες φλέβες στα γαλάζια μάτια ήταν σαν ένα παντοδύναμο ηφαίστειο που εξερράγη στην μέση του γαλήνιου ωκεανού.

“Χοσέ” ψέλλισε η Νετρινίτα... Εκείνος έπιασε το χέρι της. “Μην μιλάς” είπε ο Χοσέ. Ετοιμάσου να φύγουμε μακριά. Δεν μπορώ να δώσω λύση στο πρόβλημα αλλά μπορώ να το εξαλείψω. Θα πάρουμε ότι λεφτά έχουμε και θα φύγουμε μακριά...

“Μα... Χοσέ...” Δεν πρόλαβε ποτέ να τελειώσει την φράση της... Ο Χοσέ είχε ήδη σηκωθεί και έδινε εντολές στην καλόγρια και τον ιπποκόμο για να ετοιμάσουν την φυγή τους.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα μια άμαξα έφευγε από το παλιό αρχοντικό.

Ένα τα ταξίδι προς την σωτηρία ξεκίνησε. Κάθε βήμα καλά σχεδιασμένο σε σαθρό υπόβαθρο. Η ελπίδα μερικές φορές σε παρασύρει.

Περάσανε μερικά λεπτά ηρεμίας και μετά ένας πυροβολισμός τάραξε την ηρεμία του δάσους. Ο Χοσέ πετάχτηκε έξω από την άμαξα. Ο ιπποκόμος που την οδηγούσε κείτονταν νεκρός. Ακούστηκε και ένας δεύτερος. Ένας ήχος πτώσης ακούστηκε μέσα από την άμαξα. Ο μοναδικός συνεπιβάτης του Χοσέ ήταν το δεύτερο θύμα. Ο Χοσέ έμεινε ακίνητος. Πίσω από την άμαξα ξεπρόβαλε μια μαυροντυμένη φιγούρα. Κοίταζε τον Χοσέ κατάματα και πάλι... Μίλησε... “Πήρες ότι είχα. Κομμάτι κομμάτι κατέστρεψες ότι αγαπούσα. Με έκανες να υποφέρω. Ο θάνατος ήταν η τροφή μου και η εκδίκηση το νερό μου. Τώρα θα υποφέρεις και εσύ...” Η μαυροντυμένη φιγούρα έβγαλε την μάσκα και αποκαλύφθηκε. Ήταν ένα νεαρό παιδί, ούτε 18 χρονών, ο Αρμάντο. Ο πατέρας του χρωστούσε πολλά λεφτά στον Χοσέ από δάνειο. Λεφτά που δεν μπόρεσε να πληρώσει ποτέ. Ή δεν πρόλαβε... Ο Χοσέ δήμευσε την περιουσία του. Η μητέρα του πέθανε από την στεναχώρια και ο πατέρας αυτοκτόνησε. Ο Αρμάντο μεγάλωσε μόνος του...

Ένας τρίτος πυροβολισμός ακούστηκε.

Το παιδί έβγαλε μια κραυγή και έπεσε στο έδαφος.

Ο αστυνόμος έβαλε το όπλο του στην θήκη και περπάτησε προς το Χοσέ.

“Ξέρετε Χοσέ…” είπε ο αστυνόμος... “Δεν ήμουν σίγουρος για το ποιον έπρεπε να πυροβολήσω και ποιον όφειλα να πυροβολήσω”.

Ο Χοσέ έσκυψε και του φίλησε το χέρι αμίλητα. Έφυγε περπατώντας...

Ο αστυνόμος περπάτησε προς την άμαξα. Άνοιξε την πόρτα της. Το χέρι του πτώματος έπεσε αφήνοντας να κυλήσει ένας ξύλινος σταυρός. Ήταν η καλόγρια. Ήταν η καλόγρια στο φόρεμα της Νετρινίτας. Το καπέλο που φορούσε προστάτευσε το πνευματικό παιδί της δημιουργώντας ένα τοίχο θυσίας, αγάπης και αίματος... Μετά ο αστυνόμος μάζεψε και το πτώμα οι ιπποκόμου.

Αναστέναξε προβληματισμένος...

Μετά από λίγο έφτασε στο δωμάτιο που είχαν μεταφέρει την Νετρινίτα. Σε μια παλιά καλύβα μέσα στο δάσος. Ακούμπισε το κεφάλι του στο στομάχι της και την κοίταζε. Εκείνη του χάιδεψε τα μαλλιά. Έκλαψε. Τα πύρινα δάκρυα του στάξανε στην βελούδινη κοιλιά της.... Είμαι έγκυος του είπε. Το παιδί θα το βγάλουμε Αρμάντο είπε ο Χοσέ. Όμως αυτό δεν θα είναι ποτέ αρκετό αποκρίθηκε η Νετρνιτίνα...

Η καρδιά του έσπασε σε χίλια μικροσκοπικά κομμάτια. Η Νετρινίτα ήξερε ή τουλάχιστον κατάλαβε τι είχε γίνει. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε στο παράθυρο.

Τώρα πρέπει να ζήσει στην παραδεισένια κόλαση που δημιούργησε... Τόσο αίμα στα χέρια ενός ανθρώπου. Αίμα απληστίας και αγάπης...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ο Χοσέ έχτισε στο σημείο που έγινε η τελική συμπλοκή ένα μοναστήρι. Εκεί μπορούσε να βρει κατάλυμα και τροφή όποιος το ζητούσε. Πέθανε μερικά χρόνια αργότερα σε ένα περίπατο στο δάσος από άγνωστη αιτία.

Η Νετρινίτα έζησε μια χαρούμενη ζωή αφοσιωμένη στον γιο της και τον άντρα της. Τα τελευταία της χρόνια τα πέρασε στο μοναστήρι. Πέθανε σε μεγάλη ηλικία όταν ένας ιπποκόμος έχασε τον έλεγχο της άμαξας του και την πάτησε.

Ο Αρμάντο μεγάλωσε σπούδασε και παντρεύτηκε. Μετά τον θάνατο της μητέρας του πούλησε όλη την περιουσία του και έφυγε με την οικογένεια του στο εξωτερικό. Τα ίχνη του χάθηκαν στην ανωνυμία.

ROSEBUD

06/06/2008, 06:58:26

να πίνεις πιο συχνά!

charm_quark

06/06/2008, 20:14:49

OYAOY! Εχεις σκεφτει να γραψεις κανα σεναριο; Εχω κατι ακρες αμα σ'ενδιαφερει!

Doureios-Ipnos

25/09/2008, 17:18:43

δεν ξερω αν το προσεξατε αλλα ηρθε ο σεπτεμβρης κ μαζι ηρθαν σειρα κ οι σειρες.
,ηπως ειναι ωρα για το "νετρινιτα :η επιστροφη"?
(τι εγινε,εκεινος ο αρμαντο,δεν γυρισε ποτε απο τα εξωτερικα?)