Σύνδρομο Burnout... επαγγελματική εξουθένωση

Σκέφτηκα να γράψω για το burnout, κάτι που ίσως αρκετοί δεν έχουν ακουστά, αλλά έχω την αίσθηση ότι και στην Ελλάδα έχει αρχίσει να διαδίδεται. Δεν είμαι ειδικός οπότε θα μιλήσω λίγο από την προσωπική μου εμπειρία και από τα λίγα που έχω διαβάσει online προσπαθώντας να ψάξω το θέμα.

Πρώτη φορά άκουσα για το Burnout σαν όρο πριν κανά χρόνο και ήδη από τότε είχα κάποιες υποψίες ότι ίσως είναι αυτό που μου συμβαίνει. Βέβαια όπως είχα διαβάσει και σε ένα βιβλίο παλιότερα, χρειάζεται προσοχή σε τέτοιες "αυτοδιαγνώσεις" γιατί συχνά τυχαίνει να ακούμε ή να διαβάζουμε πράγματα που νομίζουμε ότι ταιριάζουν στην προσωπική μας περίπτωση, π.χ. όπως και στα ζώδια :Ρ

Όπως και να' χει, στην δική μου περίπτωση, μετά από μια πορεία αρκετών χρόνων εντατικής εργασίας (π.χ. 10-15 ώρες καθημερινά, 7 ημέρες την εβδομάδα, χειμώνα καλοκαίρι, γιορτές και Κυριακές), το τελευταίο διάστημα πίεσα τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο.

Πως περισσότερο; Δεν μπορώ να πω ότι αυξήθηκαν οι ώρες εργασίας (άλλωστε πόσο παραπάνω μπορείς να αντέξεις να δουλεύεις), απλά αυτό που συνειδητοποιώ (τώρα φιλοσοφώντας το) είναι ότι άλλαξε ο τρόπος της εργασίας. Δηλαδή, ενώ για αρκετό καιρό άντεχα να δουλεύω "ακούραστα" συνεχόμενα πάνω σε κάτι συγκεκριμένο, αυτό που νομίζω απορύθμισε την μηχανή είναι το λεγόμενο "multitasking".

Πολλές εργασίες, ταυτόχρονα, διαδοχικά και παράλληλα. Εργασίες σφήνες μεταξύ εργασιών και προθεσμίες για εργασίες να τρέχουν την στιγμή που άλλες εργασίες είναι σε εξέλιξη.

Και επειδή το multitasking απαιτεί πολύ μεγάλο συγχρονισμό, αυτός ο τρόπος δουλειάς έγινε μάλλον και τρόπος ζωής με αποτέλεσμα να μεταφέρει και το stress που κουβαλάει και εκτός δουλειάς, στο σπίτι ή ακόμη και στον τρόπο που κάνεις τα ψώνια σου στο σούπερ μάρκετ.

Έτσι, όπως τουλάχιστον προσπαθώ να το μεταφράσω, νομίζω ότι μου προέκυψε η επαγγελματική εξουθένωση. Άρχισα να νιώθω ότι το μυαλό μου αρνείται πλέον να συνεργαστεί, είδα την απόδοση μου να πέφτει. Ένιωσα την ανάγκη ότι πρέπει να πάρω δραστικές αποφάσεις για να αλλάξω αυτήν την κατάσταση.

Πολλές φορές ένιωσα ότι "χτυπούσαν καμπανάκια" ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά σκεφτόμουν "κάνε υπομονή άλλους δυο μήνες, άλλον έναν χρόνο κλπ...". Είναι γεγονός αυτό που μου έχουν πει οι δικοί μου άνθρωποι αρκετές φορές κατά καιρούς, ότι "οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν", οπότε αν περίμενα να τελειώσουν για να ξεκουραστώ... θα περίμενα για πολύ ακόμη.

Οπότε προσπάθησα να εξαναγκάσω τον εαυτό μου σε μία περίοδο "διακοπών", δηλαδή επίτηδες να αδειάσω το πρόγραμμα μου για το ένα διάστημα, να αναστείλω ή να διακόψω, στο μέτρο του δυνατού, κάθε είδους εργασία για να προσπαθήσω να ηρεμήσω και να οργανωθώ καλύτερα.

Βέβαια, έχοντας ξεσυνηθίσει με τα χρόνια πως είναι το να έχεις "ελεύθερο χρόνο" και έχοντας ξεχάσει την έννοια του "βαριέμαι", δεν είναι εύκολο να ηρεμήσεις. Ενώ αναγκάζεις τον εαυτό σου να μην κάνει τίποτα, δεν μπορείς να ησυχάσεις, παραμένει η συνήθεια ότι κάτι πρέπει να κάνεις, π.χ. έστω να γράψεις κάτι στο blog :-)

Έκανα λοιπόν το Burnout Self-Test που βρήκα online και είχα ως αποτέλεσμα "64", δηλαδή "You may be at very severe risk of burnout - do something about this urgently". Διάβασα σχετικά με το Burnout στην Wikipedia και τσεκάροντας τις φάσεις (οι οποίες όπως αναφέρει δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι με αυτήν την σειρά), αυτοπροσδιορίζομαι κάπου εκεί στο προ-προ-τελευταίο (8/11), δηλαδή πριν το εσωτερικό κενό και την κατάθλιψη.

Διαβάζοντας το άρθρο Preventing Burnout βλέπω και έναν διαχωρισμό σε ποιοτικά χαρακτηριστικά/συμπτώματα μεταξύ του Burnout και του Stress. Ως μη ειδικός, αντιλαμβάνομαι το σύνδρομο burnout σαν κάτι μεταξύ υπερκόπωσης και stress, από την προσωπική μου εμπειρία.

Θα σας δώσω και δυο links ακόμη, με άρθρα σχετικά με το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης που βρήκα στα ελληνικά, και πάω να ξεκουραστώ :-)

Ελπίζω όλα αυτά να σας φανούν χρήσιμα.

Ας μην ξεχνάμε αυτό που μαθαίναμε από μικροί, ότι... "δουλεύουμε για να ζούμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε". Το λέω και σε εμένα, προσπαθώντας να το εμπεδώσω.

Ξέρω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και καμιά φορά πράγματα όπως ο "ελεύθερος χρόνος" μοιάζουν πολύ μεγάλη πολυτέλεια, αλλά καλά είναι κατά την γνώμη μου να μην παρασυρόμαστε σε υπερβολές που ίσως βλάψουν και την υγεία μας.

Ημερομηνία : 11/02/2010, 18:15:14
Ετικέτες: stress,

Δείτε επίσης στην ενότητα Υγεία:

Κοινωνικός σχολιασμός

ROSEBUD

11/02/2010, 19:46:05

Απ: Σύνδρομο Burnout... επαγγελματική εξουθένωση

μμμμ....νομίζω ότι βρήκα τι σου χρειάζεται!ένα διημεράκι εις το βουνό ψηλά εκεί με θέα τον Παγασητικό!
με έκανες και ανησύχησα:-(

Πάρε χρώμα απ'τις πληγές σου,ντύσου ΚΟΚΚΙΝΑ!

DOUREIOS-IPNOS

26/02/2010, 08:30:12

Απ: Σύνδρομο Burnout... επαγγελματική εξουθένωση

«Σηκώνεστε με δυσκολία από το κρεβάτι για να πάτε στη δουλειά; Όταν είστε στην εργασία, εύχεστε να ήσασταν κάπου αλλού; Ζηλεύετε τους ανθρώπους που είναι ευχαριστημένοι με τη δουλειά τους; Σας προκαλεί θλίψη η σκέψη ότι “αύριο είναι Δευτέρα”;».

αυτη ειναι η εισαγωγη ενος αρθρου στην εφημεριδα "Τα ΝΕΑ" για το οποιο δινω το λινκ:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4556169&ct=1

αν δεν επρεπε, παρακαλω τον αντμινο να το αφαιρεσει :)

νομιζω οτι με καλυπτει τελεια κ δε νομιζω οτι ειμαι ενα βημα πριν το εσωτερικο κενο!!
νομιζω οτι εχω πεσει μεσα κ εχω στρογγυλοκατσει!!!
κ το ολο θεμα δεν εχει απαραιτητα να κανει με το φορτο εργασιας!

περα απο το μεγαλο ογκο δουλειας- που εγω εχω πια παροδικα, ομολογω, σημαντικη ειναι η μη ανανωριση προσφορας!!
επισης, τα επαγγελματαπ ου εχουν μια Α ροπη προς το φαινομενο, ειναι οσοι ερχονται σε επαφη με τον κοσμο!!!
(γιατι αραγε?)

DOURIOS-IPNOS

26/02/2010, 08:36:08

Απ: Σύνδρομο Burnout... επαγγελματική εξουθένωση

κ ειπα να κανω κ το τεστακι...κ σας παραθετω κ το σκορ μου!!!
64:You may be at very severe risk of burnout - do something about this urgently

σαν τι να κανω δλδ?
να πεσω στα "σκληρα"?